9-1-2. نظريه‌ي راسل:

10- 1-2. نظريه‌ي مختار و برگزيده:

بنابراين، معناي معنا، چيزي جز مدلول و محکي لفظ نيست و آن مدلول غير از مصداق و کارکرد معنا بلکه يک تصور ذهني است که براي عالمان به وضع لفظ و معنا آشناست؛ و اين تصور مقيد به قيد ذهني يا خارجي نيست.

2-2. مبحث دوم: معناي الفاظ خاص و عام

اين مسئله نيز از مباحث جدي در فلسفه‌ي زبان و فلسفه‌ي تحليلي است و متفکراني چون: راسل، ويتگنشتاين، فرگه، سرل، کريپکي و علماي اصول فقه، چون: آخوند خراساني، اصفهاني، نائيني و غيره نظريات متعددي در اين زمينه ارائه داده‌اند:

1. برخي معناي اسم‌هاي خاص را مصداق آن دانسته‌اند.

اشکال اين نظريه اين است که معناي اسم خاص با مصداق آن فرق دارد؛ براي نمونه، لفظ علي، معنايي دارد که مسماي لفظ علي است و مصداقي دارد که وجود خارجي علي است؛ بنابراين، وقتي علي مي‌ميرد، نمي‌گويند: «مسماي علي مرده است» بلکه مي‌گويند: «مصداق علي مرده است». پس اسامي دال و حاکي از مدلول و محکي‌اند.