کاربردهاي عدالت در حوزه ي اجتماعي عبارت اند از: رعايت حقوق ديگران، مراعات شايستگي ها، پاداش در خور توليد و تلاش، ارضاي عادلانه ي نيازهاي اساسي، برابري در مقابل قانون و داوري ها، تعديل نابرابري ها و جبران خسارت ها.

خداوند عدالت در عرصه اجتماع و فرد را از اهداف پيامبران معرفي مي کند و مي فرمايد: لَقَد اَرسَلنَا رُسُلَنَا بِالبَينَاتِ وَ اَنزَلنَا مَعَهُمُ الکِتَابَ وَ المِيزَانَ لِيقُومَ النَّاسُ بِالقِسطِ [1]؛ ما رسولان خود را با دلايل آشکار فرستاديم و همراه آن ها کتاب و ميزان نازل کرديم تا مردم به قسط و عدالت قيام کنند.

3. تعليم، تزکيه و حکمت:

آموزش کتاب و حکمت براي زوال صفات رذيله، از جمله جهل و انحرافات نظري و عملي يکي از اهداف عالي پيامبران است. خداوند مي فرمايد: هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الاُمَّيينَ رَسُولاَ مِنهُم يتلُوا عَلَيهِم آياتِهِ وَ يزَکِّيهِم وَ يعَلِّمُهُمُ الکِتَابَ وَ الحِکمَهَ [2]؛ خداوند در ميان مردم درس نخوانده پيامبري از آن ها برانگيخت تا آياتش را بر آن ها بخواند و آن ها را پاکيزه سازد و کتاب و حکمت بياموزد. به نظر نگارنده، مديريت بايد در تمام بخش هاي سازمان به منظور حفظ ارزش ها و کرامت هاي انسان، به عناصري هم چون آموزش، تزکيه و حکمت عنايت داشته باشد. مديريت هاي انسان گرا به اين مسائل عنايت بيش تري دارند.

اگر سازمان ها به دنبال تزکيه و تهذيب و تحقق بخشيدن به صفات اخلاقي باشند، عدالت در عرصه هاي فردي و اجتماعي ظاهر مي گردد. امير مومنان (ع) از پيامبر خدا (ص) نقل مي کنند که فرمود: لن تقدس امه لا يوخذ للضعيف فيها حقه من القوي غير متتعتع [3]؛