بعد از بررسي سبک هاي رهبري و هدايت در مديريت علمي، نوبت بيان عوامل نفوذ مديران در کارمندان و زيردستان، براي تحقق اهداف سازماني است. شايان ذکر است که اسلام ممکن است سبک هاي گوناگون مديريتي را بنابر مقتضيات زمان، بپذيرد يا رد نمايد؛ البته اسلام به سبک هاي انسان گرايانه عنايت بيش تري دارد، بدون اين که از رسيدن به اهداف غفلت بنمايد. به هر حال، علاوه بر ويژگي هاي رهبري، عوامل زير در ايجاد نفوذ بيش تر مديران موثرند:

1. عدالت ورزي و پرهيز از ظلم و ستم

همه‌ي انسان ها به عدالت علاقه مند و از ستم بيزارند. امير مومنان (ع) مي فرمايد: من عدل نفذ حکمه کسي که عادل باشد، حکمش نافذ است. [1] آن گاه که زير دستان احساس کنند که مديرشان مردي وظيفه شناس و عادل است ميل بيش تري به اجراي دستورهاي او پيدا مي کنند و به همين دليل، عدالت ورزي در رفتار مديران بايد بارز و آشکار باشد تا زير دستان آن را احساس نمايند، و عشق و علاقه ي آن ها به فعاليت هاي سازماني بيش تر شود و قدرت حاکم و مدير افزايش يابد. امام علي (ع) مي فرمايد: اعدل تدم لک القدره به عدالت عمل کن، قدرتت پايدار خواهد ماند. [2]

در مقابل، اگر حاکمي سبک مديريت خود را بر ظلم و ستم، استوار سازد، ممکن است زيردستان به سبب هراس از تنبيه و توبيخ، کار خود را انجام دهند، ولي آن گاه که احساس امنيت نمايند، دست از فعاليت خود مي کشند و يا با بي رغبتي و کسالت، کار خود را انجام مي دهند و در نهايت، مديريت او به شکست منجر مي شود. امام علي (ع) در تاييد سخنان فوق مي فرمايد: [3] من خاف سوطک تمني موتک کسي که از تازيانه ات بترسد مرگت را آرزو مي کند. البغي يوجب الدمار ستم موجب هلاکت است. آفه العمران جور السلطان آفت آباداني، ستم سلطان است.