پيامبرش و مومنان است، ولي منافقان (آن را) نميفهمند.
گرايش فطري به خلود و جاودانگي
شيطان از اين نياز فطري آدم استفاده و او را به جاودانه بودن در اين دنيا وسوسه کرد.
قَالَ يا آدَمُ هَلْ اَدُلُکَ عَلَي شَجَرَهِ الْخُلْدِ وَ مُلْکٍ لَّا يبْلَي[1]؛ (شيطان گفت) اي آدم، آيا تو را به درخت جاوداني و ملکي زوالناپذير راهنمايي کنم؟
الَّذِي جَمَعَ مَالاً وَ عَدَّدَهُ، يحْسَبُ اَنَّ مَالَهُ اَخْلَدَهُ[2]؛ آن که مالي گرد آورد و حساب آن را نگه داشت، ميپندارد که دارايياش جاويدانش گرداند.
هدايت قرآن نسبت به گرايش فطري خلود و جاودانگي
بَلْ تُوْثِرُونَ الْحَياهَ الدُّنْيا، وَ الْآخِرَهُ خَيرٌ وَ اَبْقَي[3]؛ البته شما زندگاني دنيا را ترجيح ميدهيد، در حالي که سراي آخرت بهتر و ماندني است.
وَ مَن يطِعِ اللهَ وَ رَسُولَهُ يدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْاَنَهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا[4]؛ هر کس از خدا و پيامبرش فرمان برد، (خداوند) او را به بهشتهايي که
در آن نهرها جاري است در آورد و همواره در آن جا باقي خواهد بود.
وَعَدَ اللهُ الْمُوْمِنِينَ وَ الْمُوْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْاَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا[5]؛ خدا به مردان مومن و زنان مومن بهشتهايي وعده داده است که جويها در آن جاري است و بهشتيان هميشه در آنجا باقي خواهند بود.
يَا قَوْمِ اِنَّمَا هذهِ الْحَياهُ الدُّنْيا مَتَاعٌ وَ اِنَّ الْآخِرَهَ هِي دَارُ الْقَرَارِ[6]؛ اي قوم، زندگاني (فاني) دنيا، متاع ناچيزي بيش نيست و سراي آخرت، منزلگاه ابدي (و حيات جاوداني) است.
2-3-1. عقل
قوهي عاقله يکي از شوونات مهم نفس و سبب برتري انسان بر ساير موجودات