وَ هُوَ الَّذِي جَعَلَ لَکُمُ اللَّيلَ لِبَاساً و النَّوْمَ سُبَاتاً[1]؛ اوست که شب را پوشش شما کرد و خواب را وسيلهي آرامشتان گردانيد.
د) نياز به امنيت و ايمني
وَ کَانُوا ينْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيوتاً آمِنِينَ[2]؛ و خانههاي خود را در کوهها ميکندند تااين که ايمن باشند.
وَ اِذْ قَالَ اِبْرَاهِيمٌ رَبِّ اجْعَلْ هذَا الْبَلَدَ آمِناً[3]؛ و ابراهيم گفت: اي پروردگار من! اين سرزمين را ايمن گردان.
فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَي يوسُفَ آوَي اِلَيهِ اَبَوَيهِ وَ قَالَ ادْخُلُوا مِصْرَ اِن شَاءَ اللهُ آمِنِينَ[4]؛ چون بر يوسف داخل شدند، پدر و مادر را نزد خود جاي داد و گفت: به مصر درآييد که به خواست خدا، در امان خواهيد بود.
فَلْيعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَيتِ، الَّذِي اَطْعَمَهُم مِن جُوعٍ وَ آمَنَهُم مِن خَوْفٍ[5]؛ پس بايد پروردگار اين خانه را بپرستند: آن که به هنگام گرسنگي طعامشان داد و از بيم در امانشان داشت.
وَ ضَرَبَ اللهُ مَثَلاً قَرْيهً کَانَتْ آمِنَهً
مُّطْمَئِنَّهً ياْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَداً مِن کُلِّ مَکَانٍ فَکَفَرَتْ
بِاَنْعُمِ اللهِ فَاَذَاقَهَا اللهُ لِبَاسَ الجُوعِ وَ الْخَوْفِ بِمَا
کَانُوا يصْنَعْونَ[6]؛ خداوند قريهاي را مثال ميزند که امن و
آرام بود، روزي مردمش به فراواني از هر جا مىرسيد، اما کفران نعمت خدا
کردند و خداوند به کيفر اعمالشان، آنان را به گرسنگي و وحشت مبتلايشان
ساخت.
الَّذِينَ آمَنُوا وَ لَمْ يلْبِسُوا اِيمَانَهُم بِظُلْمٍ اُوْلئِکَ لَهُمُ الْاَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ[7]؛ کساني که ايمان آوردهاند و ايمان خود را به شرک نميآلايند، ايمني از آنِ ايشان است و آنان هدايت يافتگاناند.