از ديدگاه قرآن، سرشت وجود انسان از عناصر مادي و الهي تشکيل
شده است و توجه به هر دو ساحت وجودي انسان در امر تربيت، ضروري است. به
آياتي در اين زمينه توجه ميکنيم:
الف) برخي آيات مربوط به بعد مادي و خاکي
سرشت اوليهي انسان
هُوَ اَنْشَاَکُم مِنَ الْاَرْضِ[1]؛ اوست که شما را از زمين پديد آورده است.
مِنْهَا خَلَقْنَاکُمْ وَ فِيهَا نُعِيدُکُمْ وَ مِنْهَا نُخْرِجُکُمْ تَارهً اُخْرَي[2] شما را از زمين آفريديم و به آن باز ميگردانيم و بار ديگر از آن بيرون ميآوريم.
فانا خلقناکم من تراب[3] ... ما شما را از خاک آفريديم.
هُوَ الَّذِي خَلَقَکُم مِن طِينٍ ثُمَّ قَضَي اجلاً و اَجَلٌ مُسَمّي عِنْدَهُ ثُمَّ اَنْتُمْ تَمْتَرُونَ[4]؛ اوست که شما را از گل بيافريد و سپس مدتي را مقرر کرد.
فَاسْتَفْتِهِمْ اَهُمْ اَشَدَّ خَلْقاً اَم مَّنْ خَلَقْنَاهُم مِن طِينٍ لاَّزِب[5]؛ از آنان بپرس، آيا آفرينش (و معاد) آنان سختتر است، يا آفرينش
فرشتگان (و آسمانها و زمين)؛ ما آنان را از گِل چسبندهاي آفريديم.
وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْاِنسانَ مِن صَلْصَالٍ مِّنْ حَمَإٍ مَّسْنُونٍ[6]؛ ما آدم را از گل خشک، از لجن متعفن آفريديم.
خَلَقَ الْاِنْسَانَ مِن صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ[7]؛ آدمي را از گل خشک شدهاي چون سفال بيافريد.