13. خلقت هدف‌دار و حيات ابد

14. اختيار و انتخاب‌گري انسان

تمام آياتي که در زمينه‌ي ابتلا و آزمايش انسان يا درباره‌ي وعده و وعيد قيامت يا در باب امر و نهي و بعثت انبيا وارد شده‌اند اختيار و اراده‌ي انسان را ثابت مي‌کنند؛ براي نمونه: اِنَا خَلَقْنَا الْاِنْسَانَ مِن نُطْفَهٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِيهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِيعاً بَصِيراً [5]؛ ما انسان را از نطفه‌ي مختلطي آفريديم، و او را مي‌آزمائيم، بدين جهت او را شنوا و بينا قرار داديم. إِنَّا جَعَلْنَا مَا عَلَي الْاَرْضِ زِينَهً لَّهَا لِنَبْلُوَهُمْ أَيهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً [6]؛ در حقيقت، ما آنچه را که بر زمين است، زيوري براي آن قرار داديم، تا آنان را بيازماييم که کدام يک از ايشان نيکوکارترند. کَانَ النَّاسُ أُمَّهً وَاحِدَهً فَبَعَثَ اللهُ النَّبِيينَ مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِين [7]؛ مردم امتي يگانه بودند،