ج) خاک

در آيات ديگري خاک و طين منشا پيدايش انسان معرفي شده و تعابيري چون خاک، گِل، گل چسبناک، زمين و صلصال به کار رفته است. اين آيات عبارت‌اند از: وَ بَدَأَ خَلْقَ الْأِنسَانَ مِن طِينٍ [6]؛ و آفرينش انسان را از گل آغاز کرد. إِنَّا خَلَقْنَاهُم مِن طِينٍ لاَّزِب [7]؛ ما آنان را از گلي چسبنده پديد آورديم. خَلَقْتَنِي مِن نَارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِن طِينٍ [8]؛ مرا از آتش آفريدي و او را از گل آفريدي. هُوَ اَنشَأَکُم مِنَ الْاَرْضِ [9]؛ او شما را از زمين پديد آورد. وَ اللهُ أَنْبَتَکُم مِنَ الْاَرْضِ نَبَاتاً [10]؛ و خدا (ست که) شما را (مانند) گياهي از زمين رويانيد. فَإِنَّا خَلَقْنَاکُمْ مِن تُرَابٍ ثُمَّ مِن نُّطْفَهٍ [11]؛ پس (بدانيد) که ما شما را از خاک آفريده‌ايم، سپس از نطفه.