اميرالمؤمنين على عليه السلام فرموده است[ : كتاب خدا ( قرآن ) است كه شما
را به حق بينا و گويا و شنوا مى كند , و بعضى از آيات آن بوسيله بعض ديگر گويا
, و برخى هم بر برخى ديگر گواه ( براى تفسير بعضى از آيات قرآن بايد از معانى و
مضامين ديگر استفاده كرد و شاهد آورد ) و با احكام الهى اختلاف نداشته و پيرو
خود را نيز از راه خدا جدا نگرداند و او را به گمراهى نكشاند] [2] .
مقصود از فرموده آن حضرت([ بعضى از آيات آن شاهد بعضى
( 1 خاص) به معنى ويژه , ضد( عام) لفظى است كه بدون حصر , تمام
افرادى را كه صلاحيت آن را دارند فرا مى گيرد و صيغه آن كل است كه در اول جمله
مى آيد مانند :
( كل من عليها فان)
رحمن : 26 .
يا در پى آن مى آيد :
( فسجد الملائكة كلهم اجمعون)
حجر : 30 .
و از صيغه هاى ديگر آن الذى و التى و تثنيه و جمع آنها مانند :
( الذى قال لوالديه أف انى لكما
) ( احقاف 46 : 16 ) كه منظور هر فردى است كه اين سخن از او صادر مى شود به
دليل اينكه پس از آن فرموده :
( أولئك الذين حق عليهم القول
) ( احقاف 46 : 17 ) مترجم .