خداوند او را به فضل رحمت خود نسبت به آنها، وارد بهشت گرداند. عرض كردند: يا رسول الله اگر دو فرزندش بميرد، چهي فرمود: اگر دو فرزند هم مرده باشد چنين است.»«47»

نقل كرده‌اند، به يكى از صالحان پيشنهاد ازدواج مى‌كردند و او از قبول آن سر باز مى‌زد، تا اين كه روزى از خواب بيدار شد و گفت: براى من همسر بگيريد! علت را پرسيدند، گفت: شايد خداوند فرزندى نصيبم كند و بعد از دنيا ببرد و مقدمّه‌اى براى آخرت من باشد. سپس گفت: من در خواب ديدم، گويى قيامت به پا شده است و من در عرصه محشر ميان خلايق بودم و چنان تشنگى بر من غلبه كرده بود كه نزديك بود جانم را بگيرد، همچنين تمام مردم در شدّت تشنگى و گرفتارى بودند. همه گرفتار بوديم، ناگاه كودكانى را ديدم كه جمعيّت را مى‌شكافتند و بر رويشان پارچه‌هايى از نور و در دستشان ظرفهايى از نقره و جامهايى از طلا، يكى را پس از ديگرى سيراب مى‌كردند، از بين جمعيت عبور مى‌كردند و از بيشتر مردم رد مى‌شدند. من به سوى يكى از آنها دستم را دراز كردم و گفتم: آبم بدهيد كه تشنگى مرا از پا در آورد. او گفت: تو در بين ما فرزندى ندارى، ما فقط پدران خودمان را سيراب مى‌كنيم، گفتم: شما چه كسانى هستيدي گفتند:

ما مردگان از كودكان مسلمانانيم.

يكى از معانى كه در اين آيه آمده است: فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّى شِئْتُمْ وَ قَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ.«48»

پيش از خود فرستادن اطفال به عالم آخرت است.

از مطالبى كه در اين چهار مورد نقل كرديم، معلوم شد كه بيشتر ارزش ازدواج به سبب آن است كه باعث به وجود آمدن فرزند مى‌شود.