اما حق همنشينت، آن است كه به گرمى پذيراى او باشى و در گفتگوى با او رعايت انصاف كنى و تا اجازه نداده از جا برنخيزى و آن كه همنشين تو است حق دارد بدون اجازه تو برخيزد و بايد لغزشهاى او را فراموش كنى ولى خوبيهايش را به خاطر بسپارى و درباره او جز به نيكى سخنى را نشنوى.

اما حق همسايه‌ات، آن است كه او را در نبودنش حفظ كنى و در حضورش گرامى دارى و هر گاه مظلوم واقع شد يارى‌اش كنى و در صدد كشف لغزشهايش بر نيايى و اگر از عيوب او اطلاع يافتى آنها را پنهان بدارى و اگر پى بردى كه او نصيحت تو را مى‌پذيرد، بين خودتان او را نصيحت كنى و در سختى او را وامگذار و از لغزش او درگذر و از خلاف او چشم‌پوشى كن و با او به بزرگوارى معاشرت كن. و لا قوة الّا باللّه.

اما حق رفيق، آن است كه با لطف و بزرگوارى با او برخورد كنى و همان طورى كه او به تو احترام مى‌گذارد تو نيز به او احترام گذارى و مبادا او در احسان به تو پيشقدم شود و اگر جلوتر احسانى كرد تو نيز جبران كنى و همان طورى كه او تو را دوست مى‌دارد تو نيز او را دوست بدارى و اگر قصد انجام معصيتى را دارد او را از ارتكاب معصيت باز بدارى وانگهى نسبت به او سايه رحمتى باشى نه باعث عذاب و ناراحتى. و لا قوة الّا بالله اما حق شريك، آن است كه اگر در محل كار حاضر نيست كار او را انجام دهى و اگر حضور دارد رعايت حال او را بكنى و بر خلاف نظر او حكم نكنى و بدون مشورت با او تصميم نگيرى و مال او را پاس بدارى و چه كم يا زياد به او خيانت نورزى زيرا دست خدا بالاى سر دو شريك است تا وقتى به يكديگر خيانت نكرده‌اند. و لا قوة الا بالله.

اما حق مال و ثروتت آن است كه جز از راه حلال به دست نياورى و جز در راه صحيح خرج نكنى. با وجود نياز خودت مال را بر كسى كه از تو سپاسگزار نباشد ايثار نكن و آن را در راه طاعت خدا مصرف كن و بخل نورز تا حسرت و پشيمانى و عقوبت و كيفرش نصيب تو شود. و لا قوة الّا باللّه.

اما حق طلبكارت كه طلبش را مى‌خواهد، آن است كه اگر توان پرداخت دارى‌