ابراهيم خليل (ع) وقتى كه مى‌خواست غذا بخورد، يك يا دو ميل به سراغ كسى مى‌رفت تا با او غذا بخورد از اين رو به او «ابو الّضيفان» لقب داده بودند، و به خاطر نيّت پاكى كه در مهمان نوازى داشت تا به امروز در كنار آرامگاه آن حضرت مهمانى ادامه دارد و هيچ شبى نمى‌گذرد، مگر اين كه جمعى بين سه تا ده الى صد نفر آن جا غذا مى‌خورند و مأموران آن جا مى‌گويند: تا به امروز هيچ شبى آن جا خالى از مهمان نبوده است. از رسول خدا (ص) پرسيدند: ايمان چيستي فرمود: «غذا دادن و سلام گفتن.»«5»

پيامبر (ص) درباره كفارات و درجات مى‌فرمايد: «غذا دادن و نماز شب خواندن وقتى كه مردم در خوابند.»«6»

از آن حضرت درباره حج مبرور پرسيدند، فرمود: «حج مبرور عبارت است از غذا دادن و سخن خوب گفتن.»«7»

مى‌گويم: از طريق شيعه، رواياتى در كافى از امام صادق (ع) نقل شده كه مى‌فرمايد: «رسول خدا (ص) فرموده: وقتى كه مهمان مى‌آيد و به قومى وارد مى‌شود، روزى‌اش را با خود از آسمان مى‌آورد و وقتى كه آن را مى‌خورد، خداوند به خاطر ورود او برايشان، آنها را مى‌آمرزد.»«8»

و نيز از آن حضرت است كه فرمود: «رسول خدا (ص) فرموده: هيچ ميهمانى بر قومى وارد نمى‌شود، مگر آن كه روزى‌اش به همراه اوست.»«9»

از امام كاظم (ع) نقل شده است كه فرمود: «به مردم به قدرى كه هزينه مى‌كنند، كمك مى‌رسد. براستى ميهمان وقتى كه بر كسى وارد مى‌شود، روزيش در كنار او به همراه وى نازل مى‌شود.»«10»