باب دوم آدابى كه به دليل اجتماع و مشاركت در غذا، علاوه بر آداب ديگر بايد رعايت شود، هفت تاست:

1- حق ندارد با حضور كسانى كه به سبب زيادى عمر و داشتن فضل بيشتر بر او مقدم‌اند، قبل از آنها آغاز به خوردن كند،

مگر اين كه پيشواى ديگران باشد كه در آن صورت، آنها را در صورتى كه آماده و مهياى غذا خوردن هستند نبايد منتظر بگذارد.

2- موقع غذا نبايد ساكت بمانند،

زيرا سكوت كنار سفره غذا روش عجم است، بلكه سخن نيك بگويند و از حكايات افراد شايسته و صالح در مورد غذا و ديگر چيزها نقل كنند.

3- در ظرف غذا با رفيقش همراهى كند

و نبايد به قصد آن باشد كه بيش از رفيقش غذا بخورد، زيرا اگر مطابق رضايت رفيقش نباشد- در صورت مشترك بودن غذا- حرام است بلكه شايسته است قصد ايثار داشته باشد و نبايد دو خرما را با هم بخورد مگر وقتى كه همه افراد سر سفره دوتايى بخورند و يا از طرف آنها مجاز باشد.

بنابراين اگر رفيقش، كم خورد او را تشويق و ترغيب به غذا خوردن كند و بگويد: بخور! و نبايد بيش از سه مرتبه بگويد بخور، زيرا زياد گفتن، پا فشارى و سماجت است.

«وقتى كه رسول خدا (ص) را سه مرتبه درباره چيزى مخاطب قرار مى‌دادند بعد از سه مرتبه جواب نمى‌داد»«1»، «و خود رسول اكرم (ص) سخن را تا سه بار تكرار