و درود بر محمّد (ص)- راهنما و نجاتبخش از گمراهى- و بر خاندان او كه بهترين خاندان است و سلام فراوان بر ايشان باد.

بارى رسول خدا (ص) فرمود: «پى روزى حلال رفتن بر هر فرد مسلمانى واجب است.»«1»

درك اين واجب در ميان ساير واجبات بر عقلها ناهموارتر و عمل براى تحصيل آن نيز بر اعضا و جوارح انسان سنگين‌تر است از اين روست كه به طور كلى عمل به اين فريضه و علم بدان از ميان رفته و دشوارى علم به آن باعث از بين رفتن عملش شده است، زيرا به گمان نادانان، حلال ناياب و راه رسيدن بدان بسته است. به تصور آنها از خوردنيهاى حلال جز آب فرات و علفهاى خشكى كه در زمينهاى باير روييده است، چيزى نمانده و جز اينها را دست تجاوزگران آلوده كرده‌اند و معاملات نادرست به تباهى كشانده است و چون قناعت به علفهاى خشك ممكن نيست راهى جز باز گذاشتن دست در محرّمات نمى‌ماند. آنان به اين دليل واهى اين فريضه بزرگ دينى را به طور كلّى ترك گفته‌اند و هيچ فرق و تفاوتى بين اموال نگذاشته‌اند، و هيهات هيهات! زيرا حلال آشكار و حرام آشكار است و در آن ميان امور شبهه ناكى وجود دارد و هر شرايط و دگرگونى كه به وجود آيد در همه حال اين سه مورد كنار همند. و چون اين روش بدعتى است كه ضررش به تمام امور دينى سرايت كرده و شراره‌اش تمام خلق را فرا گرفته است، پرده از چهره فاسد آن- به وسيله ارشاد به مدرك تفاوت ميان حلال، حرام و شبهه به گونه تحقيقى- بر گرفتن، واجب و لازم است. و على رغم اين كه تشخيص موارد آنها دشوار است، بيان و توضيح آن ممكن است. و ما- اگر خدا بخواهد- اين مطلب را در هفت باب شرح مى‌دهيم: