كتاب حلال و حرام‌

كتاب چهارم از بخش عادات كتاب محجة البيضاء فى تهذيب الاحياء بسم الله الرّحمن الرّحيم سپاس خداى را كه انسان را از گل چسبنده و بد بو آفريد، سپس آن را در بهترين نظام و كاملترين اعتدال شكل داد وانگهى در آغاز تولّدش او را به وسيله شيرى گوارا كه از ميان سرگين و خون همانند آبى زلال تصفيه كرده بود، غذايش داد و بعد او را با دادن روزيهاى پاكيزه در برابر عوامل ضعف و نابودى حفاظت كرد، و سپس شهوت و ميل تجاوزگر او را از سطوت و غلبه باز داشت و با واجب ساختن كسب روزى حلال آن را مغلوب گردانيد و با سركوب كردن شهوت، سپاه شيطان را كه كمر بر گمراه ساختن او بسته بودند پراكنده ساخت شيطانى كه همچون خون در سراسر پيكر آدميزاد در جريان است پس عزّت و ارزشمندى حلال مجال ورود را بر او تنگ گرداند، چه آن كه شيطان را چيزى تا ژرفاى رگ و پى ندواند، مگر شهواتى كه گرايش به غلبه و خود سرى دارد به اين ترتيب شيطان در آنجا كه آدمى پايبند حلال باشد، نا اميد و زيانكار، بى‌يار و ياور مى‌ماند.