به نحوى مخفيانه بخورد كه خانواده‌اش نفهمند و نبايد نزد ايشان از طعامى كه نمى‌خواهد به آنها بخوراند، تعريف كند و هنگام غذا خوردن تمام اعضاى خانواده را بر سر سفره بنشاند كه مى‌گويند خداوند و فرشتگانش بر اهل آن خانه‌اى درود مى‌فرستند كه با هم غذا مى‌خورند. و مهمترين امر واجب بر مرد كه بايد در مخارج خانواده رعايت كند، آن است كه خوراك از مال حلال تهيه كند و به خاطر آنها دست به در آمدهاى حرام دراز نكند زيرا اين عمل جنايت است نسبت به آنها نه مراعات حال ايشان. ما اخبارى را كه در اين باره وارد شده است در ذكر آفات نكاح، نقل كرديم.

هفتم، بايد شوهر مسائل و احكام حيض را به مقدارى كه زن تكليف واجبش را بداند به او بياموزد

و احكام نماز و آنچه پس از انقضاى زمان حيض، بايد قضا كند (مثل روزه) و آنچه را قضا ندارد (مانند نماز) به او تعليم دهد، زيرا شوهر مأمور است تا خود و خانواده‌اش را از آتش دوزخ باز دارد: قُوا أَنْفُسَكُمْ وَ أَهْلِيكُمْ ناراً.«57» بنابراين لازم است كه مرد به همسرش عقايد اهل حق را تلقين كند و هر بدعتى را كه به گوش او خورده از دل او خارج سازد و او را- در صورت سهل انگارى در امور دينى- از عذاب خدا بترساند و احكام لازم و ضرورى حيض و نفاس را به وى بياموزد چرا كه تعليم مسائل استحاضه به طول مى‌انجامد. اما آنچه درباره حيض لازم است به زن بياموزند بيان نمازهايى است كه بايد به جا آورد، زيرا به مجرد اين كه خون قطع شد اگر به مقدار طهارت و يك ركعت نماز وقت باقى است بايد آن نماز را به جا آورد، همچنين اگر به مقدار طهارت و خواندن نماز از اول وقت بگذرد و حايض شود، قضاى آن نماز بر او واجب است. اين مقدار كمترين حدّى است كه بايد زنان رعايت كنند. پس اگر مرد به همسرش تعليم داد، زن حق ندارد كه براى پرسش از علما از خانه بيرون رود همچنين اگر مرد مسائل را نداند و از طرف زن مسائل را از صاحب فتوا بپرسد و جواب را به زنش برساند باز هم حق بيرون شدن از خانه را ندارد. ولى اگر هيچ كدام از اينها نباشد، زن حق‌