اين كه اخلاقش معتدل و نفسش آزموده و باطنش از صفات ناپسند پاك شود. به اين ترتيب، تحمّل زحمت خانواده با اين كه خود مجاهد و رياضت است، سرپرستى و اداى حقوق ايشان نيز عبادت است، در نتيجه اين هم يكى از فوايد است، امّا جز دو دسته كسى از اين فايده بهره‌مند نمى‌شود: يكى آن مردى كه قصد مجاهدت و رياضت و تهذيب اخلاق دارد، به خاطر اين كه در اوّل راه است و بعيد نيست كه چنين شخصى تحمّل زحمت خانواده را راهى براى مجاهدت خود بداند و بدان وسيله رياضت بكشد، ديگر آن مرد عابدى كه سير باطنى و حركت فكرى و قلبى نداشته و تنها كارش، عمل جوارح، از قبيل نماز، حجّ و امثال اينها بوده است، در اين صورت عمل او براى زن و فرزند با كسب حلال و اقدام به تربيت ايشان بالاتر از عبادتهاى وابسته به بدن اوست كه خيرش به ديگرى نمى‌رسد. امّا مردى كه به دليل كفايت در اصل خلقت و يا به وسيله مجاهدت قبلى داراى اخلاق پاكيزه است، هر گاه اراده سير باطنى و حركت فكرى در علوم و مكاشفات دارد، سزاوار نيست كه به اين منظور ازدواج كند، زيرا كار او به مقدار لازم رياضت دارد و امّا عبادت در عمل مربوط به كسب و كارى كه براى عائله خود دارد، علم، از آنها بالاتر است، زيرا كسب علم، خود عملى است كه فايده‌اش براى ديگران بيشتر از فايده كسب معاش براى خانواده است. اين بود فوايد ازدواج در دينى كه آن را يك فضيلت مى‌داند.

آفتهاى ازدواج‌

آفات ازدواج سه چيز است:

1- مهمترين آفت آن ناتوانى بر كسب حلال است،

زيرا كسب حلال براى همه كس ميّسر نيست، بخصوص در اين زمان با تنگى معيشت. در اين صورت ازدواج باعث مى‌شود كه بيشتر در صدد خورانيدن غذاى حرام شده باعث هلاكت خود و خانواده‌اش شود در صورتى كه شخص بدون همسر از اين مشكل در امان است. اما كسى كه داراى‌