اوّل مستحبّات حجّ از آغاز خروج تا احرام و آن هشت چيز است:

1- در مال، شايسته است سفر را با توبه آغاز كند

مظالمى را كه بر ذمّه اوست ردّ كند وامهايش را بپردازد نفقه كسانى را كه هزينه آنها بر عهده اوست تا زمان بازگشت آماده كند امانتهايى را كه از مردم در نزد اوست بازپس دهد، و مالى را كه براى رفت و بازگشت او كفايت كند از محلّ حلال و پاكيزه تهيّه كند و همراه خود ببرد بى‌آن كه بر خود سخت گيرد بلكه به مقدارى باشد كه بتواند با وجهى كه به همراه دارد در تهيّه توشه توسعه دهد و به مستمندان و بينوايان كمك رساند. بايد پيش از خروج از محلّ خود چيزى صدقه دهد و براى خويش مركوبى بخرد كه در حمل بار توانمند و از ضعف و ناتوانى آن ايمن باشد يا آن كه چنين مركوبى را كرايه كند و در اين صورت بايد همه بارى را كه مى‌خواهد بر او حمل كند كم يا زياد به صاحب آن نشان دهد و رضايت او را به دست آورد.

2- در مورد رفيق و همسفر بايد رفيقى پارسا و خيرخواه و مددكار را طلب كند

تا او را در كارهاى نيك يارى دهد و اگر چيزى را فراموش كند به ياد او آورد و اگر در خاطر دارد به وى كمك كند، و اگر دچار بيم شود او را دلير گرداند، و اگر ناتوان شود به او نيرو دهد، و اگر دلتنگ شود او را صبور گرداند. امّا رفقا و برادرانى را كه در وطن دارد از آنها خداحافظى كند و از آنها خواهان دعا شود، زيرا خداوند در دعاى آنها خيرى قرار مى‌دهد. مستحبّ است به هنگام وداع بگويد: أستودع الله دينك و أمانتك و خواتيم عملك. پيامبر خدا (ص) به كسى كه اراده سفر داشت مى‌فرمود: «في حفظ الله و كنفه، زوّدك الله التّقوى، غفر ذنبك و وجّهك للخير أينما توجّهت».

3- آنچه به هنگام بيرون آمدن از خانه مستحبّ مى‌باشد اين است كه در موقع تصميم گرفتن بر خروج دو ركعت نماز گزارد.

در ركعت نخست پس از فاتحة الكتاب سوره قل يا أيّها الكافرون و در ركعت دوّم سوره اخلاص بخواند، و چون از نماز فارغ شود دستهايش را بلند كند و با خلوص تمام و نيّتى پاك خدا را بخواند و بگويد: اللّهمّ‌