به سبب كمال قابليتش آن چه كه گفته شد [و يا آن چه كه حق فرمود] دريافت كرد، و براى پيغمبر ما صلى الله عليه و آله به واسطه ختم بودنش، جمع بين ملت و آيين عقل اول- كه بدان اشارت كرديم- و ملت و آيين إبراهيم عليه السلام حاصل گشت. پس او- صلى الله عليه و آله- آئينه تمامى صفات و اخلاق الهى معنوى و مظاهر و مصارف [: بازدارنده‌ها] تمامى آنها بود، و از اين روى فرمود: من براى تكميل كردن اخلاق نيك برانگيخته شده‌ام. و تمام كردن و تكميل نمودن به سبب جمع بين معانى و صور آنها است، بطورى كه به واسطه مصارف و بازدارنده‌ها، صفات زشت را كمالاتى ظاهر مى‌شود كه بدانها محمود و نيك مى‌گردند.

20/ 7 و اما آن چه كه به كعبه از اين آيه- و به إبراهيم- به زبان مطلع‌(1) اختصاص مى‌دارد اين است كه كعبه به دو اعتبار خانه صفت ربوبى است: اعتبار مغايرت اسم با مسمى، و اعتبار مغايرت نداشتنش با مسمى، و خداوند بدان اشاره كرده و فرموده است: فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَيْتِ [قريش/ 3: پروردگار اين خانه را بپرستيد]، و همين طور مقام نفس سازنده آن كه حضرت خليل است آسمان هفتم گرديد، زيرا پيغمبر صلى الله عليه و آله خبر داده كه مقام و جايگاهش آن جاست‌