عليه و آله در حديث يهودى است كه [يهودى‌] گفته بود: سوگند به كسى كه موسى را بر بشر برگزيد. و يك نفر از صحابيان تپانچه‌اى بر او زده و گفته بود: آيا چنين سخن را بر زبان مى‌رانى در حالى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله در بين ماست؟ و يهودى شكايت به رسول خدا صلى الله عليه و آله برد، حضرت فرمود:

مرا بر موسى برترى ندهيد، چون [در قيامت‌] همگان بيهوش مى‌شوند و نخستين كسى كه به هوش مى‌آيد منم و مى‌بينم كه موسى به ستون عرش در آويخته نمى‌دانم آيا به سبب بيهوشى در طور پاداش داده شده [و در قيامت بيهوش نگشته‌] و يا از كسانى است كه خداوند متعال مورد استثناء قرار داده.(1)

7/ 25 اين بعضى از كمالات اوست كه موجب اضافه و نسبت حكمتش به صفت علوى گشته و من شناخته بودم و بزودى در شرح حديث آن چه كه متضمن بيان داستان اجتماع و گرد آمدنش با حضرت خضر عليه السلام، و آن چه كه بين آن دو گذشت و آن چه كه آن داستان از اسرار ربانى و علوم غيبى در بردارد، و آن چه كه متضمن بيان مرگ او و آمدن ملك الموت [: حضرت عزرائيل عليه السلام‌] و كور كردن چشمش و آن چه كه در اين باره رسيده- به آن مقدار كه حق تعالى بيانش را بخواهد و گفتنش را آسان نمايد- بيان خواهم داشت.

خداست كه تنها سخن درست مى‌گويد.