(21) فك ختم فص زكريايى‌

1/ 21 بدان كه سر توصيف حكمت او به حكمت مالكى از اين جهت است كه حكم اسم مالك بر حالات او غالب بود، زيرا معنى ملك شدت است و مليك شديد است، و خداوند صاحب نيروى محكم و قوى است لذا او را به نيرويى كه سارى در همت و توجهش بود يارى و كمك كرد و نتيجه‌اش اجابت و حصول مقصود بود. و من آگاهيت بخشيدم كه همت از اسباب باطنى است، و پيش از آن نيز اشاره‌اى داشتم كه اسباب باطنى حكمش از اسباب معمولى ظاهرى قوى‌تر است و از جهت نسبت به حق تعالى سزاوارتر و باثبات‌تر از اين روى است كه اهل عالم امر، از جهت قوه و نيرو از اهل عالم خلق قوى‌تر و از جهت تأثير بزرگتر و عظيم‌ترند.

2/ 21 و نيز داستان وَ أَصْلَحْنا لَهُ زَوْجَهُ [انبياء/ 90: و همسر او را اصلاح كرديم‌] را بايد متذكر بود چون اگر كمك و يارى حق تعالى مر زكريا و همسرش را به نيرويى غيبى و ربانى- كه بيرون از اسباب معمولى است- نبود، همسرش اصلاح نمى‌شد و حامله شدن از او برايش ميسر و آسان نمى‌گشت‌