انسان وقتى در خطر افتاد , احساس دورى مى كند .

( و يستجيب اذا دعوه ) . استجابت مى كند هنگامى كه او را بخوانند . آنگاه فرمود( : ايها الناس ان انفسكم مرهونة باعمالكم ففكوها باستغفاركم ) . مردم شما آزاد نيستيد , جانتان در گرو كارهاى شما است . يعنى اين كارهائى كه انجام داديد يك قفسى و طنابى از كارهايتان ساخته ايد كه دست و بال خود را با آن قفس و طناب بسته ايد , پس شما در رهن و گرو هستيد .

كسى كه بدهكار است گرو مى سپارد . در ديون مادى اگر كسى مالى به كسى بدهكار باشد , متاعى مثلا خانه و فرش را گرو مى دهد , اما اگر كسى از لحاظ عقيده و اخلاق و عمل صالح بدهكار باشد , ديگر با مال قابل گرو نيست , اين جا خود شخص را گرو مى گيرند .