( و ان يروا كل آية لا يؤمنوا بها ) [2] آن ها كه هر آيه و نشانه و هر معجزه الهى را هم كه ببينند , ايمان نمى آورند , چون قلب در اثر رسوبات گناه سخت مى شود و قلب سخت وقسى آن خضوع و تواضع را در مقابل آيات الهى از دست مى دهد( . و ان يروا سبيل الرشد لايتخذوه سبيلا ) [3] و اگر راه سعادت و رشدى را مشاهده كنند , آن را به عنوان راه و مسير زندگى انتخاب نمى كنند و اگر مجلس حقى را بيابند در آن جا شركت نمى كنند( . و ان يروا سبيل الغى يتخذوه سبيلا ) [4] و اگر راه بى هدفى را ببينند آن را به عنوان مسير انتخاب نموده , در آن قدم مى نهند .

( ذلك بأنهم كذبوا باياتنا و كانوا عنها غافلين ) [5] علت اين است كه آنان آيات الهى را دروغ پنداشته و درصدد تكذيب آن برآمدند . آن ها با بى اعتنايى از آيات حق غفلت كردند و نتيجتا اين توفيق هم از آنها سلب گرديد .

بنابراين چنين نيست كه همواره قلب انسان در اختيارش باشد . اگر انسان قدر نعمت را ندانست و به آن كفران ورزيد , از او سلب مى شود . توفيق توجه و صاحبدل بودن , نعمتى است الهى , كه تنها به واجدين حيات طيب و زندگى پاك اعطاء مى گردد . انسان مى تواند ورود و