براى رسيدن به لذت , از طريق عبادت وارد شود . البته حق تعالى بنده پرور است و
نعم و الطاف فراوان به بندگان مؤمن و صالح العمل عطا مى كند , ولى اين شرط
انسانيت نيست كه در نعمت الهى غرق باشد و بعد بگويد خدايا من تو را به جهت
وصول به بهشت و نعمت آن عبادت مى كنم . اين يك عبادت سودجويانه است( .
لقد جاءت رسل ربنا بالحق
) [1] .
ارث حقيقى
اينها مى گويند انبياى عظام حق آوردند و نداى حق سر دادند , ما هم حق را شنيديم
و اطاعت كرديم . در همين حال فرشتگان الهى به آن ها ندا مى دهند كه(
ونودوا ان تلكم الجنة اورثتموها بما كنتم تعملون
) [2] . اين بهشت با عظمت , ميراث عمل شماست .
چو دريا به سرمايه خويش باش *** هم از بود خود سود خود برقرار
انسان بايد وارث خود باشد نه ميراث خوار
چه زيباست كه انسان وارث خود باشد نه ميراث خوار ديگران . از خود به خودش
ارث رسد . كارى را براى خودش بكند كه خودش به بازده خودش برسد . اساسا
فرهنگ قرآن اين است كه انسان بايد ميراث خوار خود باشد نه همچو موزه كه در آن
عتيقه مى گذارند و با آن عتيقه ها ارزش مى يابد , بلكه انسان بايد همچون دريا
باشد كه خود گوهر مى پروراند . گوهرها را كه در دريا نمى ريزند , دريا خود