خلاصه درس يازدهم

1 آنچه كه مانع حركت انسان براى رسيدن به هدف و حركت به سمت الله مى باشد اولا دشوارى و خستگى راه است و ثانيا تمتع و لذت و زيور دنيا و سرگرم شدن به آنها و عامل مهمى كه مى تواند اين موانع را از سر راه انسان برداشته و او را از خطر سرگرمى حفظ كند ياد معاد و قيامت است .

2 چون دوستى دنيا سرآغاز هر انحراف و لغزش و غفلت است و موجب مى شود تا انسان از هدف خود غافل شده و به مقصد نرسد قرآن جريان قارون را بازگو مى كند تا علت ابتلاء قارون به سرنوشت شومش را روشن كند .

3 لذايذى كه در دسترس انسان است متاع دنيا است و اندك مى باشد كه انسان را سرگرم مى كند و از پس آن آخرتى است جاويد و هميشگى .

4 دنيا را از آن جهت دنيا مى گويند كه از همه عوالم پست تر و نازلتر است و علت پستى آن اين است كه از طرفى فقط دنياست كه در آن معصيت مى شود و از طرفى ديگر در صورتى انسان به مقامات عاليه مى رسد كه تعلقات دنيايى را ترك كند .

5 رشد انسان از نظر قرآن در پرتو چند اصل تحقق پيدا مى كند 1 علاقه و محبت به اعتقاد حق , 2 ايمان را زيور جان قرار دادن , 3 از كفر و فسوق و عصيان كراهت و انزجار داشتن .

6 عالم دو قسم است عالم بلند با زينت بلند و عالم پست با