نتيجه يى كه خواهيم گرفت اين است : دنيا , تمتع و لذت دنيا , زينت و زيور دنيا كه در جمع عامل سرگرم كننده اند و نمى گذارند اين مسافر به سمت الله حركت كند , تنها چيزى كه انسان را از خطر سرگرمى حفظ مى كند ياد معاد است و چنين است در تهديدات و ارعاب ها و شكنجه ها كه فرعون اعمال مى كرد , تنها عاملى كه باعث تحمل اين همه اذيت و آزارها بود , ياد قيامت و معاد مى باشد . ياد معاد هم در جبهه آدم را با تحمل مى كند و هم در پشت جبهه انسان را از سرگرمى به عيش و نوش نجات مى دهد . هم انسان را از خطر لذت زندگى حفظ مى كند و هم از خطر تلخى و ندارى و سختى شكنجه ها در امان مى دارد . بنابراين عاملى كه انسان را در هر جبهه حفظ مى كنيد ياد معاد است .