ما عالم را دو قسمت كرديم , عالم بلند با زينت و لذتهاى بلند و عالم پست با زينت هاى پست و لذت هاى پست . هر كس به اين سمت گرايش داشت و از دستورات الهى بازماند , سرمايه را از دست داد و در روز قيامت براى جواب سؤال احضار مى شود , و هر كس به سمت بالا گرايش داشت به وعده هاى الهى و لقاى آن مى رسد و بهره ابدى خواهد داشت زيرا كه( ما عندالله خير و أبقى) . آن چه كه نزد خداست هم بهتر است و هم باقى تر مى باشد , پس مردم دو قسم اند و هرگز اين ها برابر نيستند , آن كسى كه ما به او وعده خير و نيك داديم و او هم به لقاى اين وعده مى رسد او مثل كسى است كه ما او را متاع دنيا داديم و او با تمتع ها و لذايذ زودگذر دنيا سرگرم شد و در قيامت به عنوان جواب سئوال احضار مى شود . آيا اين دو گروه يكسان اند . هرگز يكسان نيستند . اين اصلى كلى .

علت سقوط قارون

سپس بعد از چند آيه , جريان قارون را مطرح مى كند . ببينيم در اين خطر تاريخى چه عاملى باعث سقوط قارون و هم فكران اش شد و چه عاملى باعث نجات خردمندان شد كه آن ها را از اين خطر حفظ كرد . تنها عاملى كه باعث نجات يافتگان شد ياد معاد بود و مهم ترين عاملى كه در