پيشرويها و پيروزيها را هم ثبت مى نماييم . اين چنين نيست كه اگر كسى آسيبى ديد يا مالى را دشمن از او گرفت خدا در قيامت جزا بدهد , اما اگر غنيمتى را از دشمن گرفت پاداشى نداشته باشد . بنابراين در عين حال كه انسان از دشمن غنيمت گرفته است , خدا اين عمل را عبادت مى خواند و عمل صالح مى نويسد . پس عمل صالح تنها مال نيست كه از كف برود و يا جان نيست كه تقديم خداوند شود . آنكه مى رود و خون مى ريزد و مال مى گيرد او هم عمل صالح دارد . پس اگر دو نفر( فى سبيل الله) به ميدان رفتند يكى شهيد شد و ديگرى كشت و برگشت , معلوم نيست كه ثواب او بيش از اين باشد , تا هدف چه باشد و نيت چه باشد . فرمود :

ما رنجها را هم مى نويسيم , به عنوان عمل صالح , گنجها را هم مى نويسيم , به عنوان عمل صالح . پس همان سان كه خستگيها و ضربت خوردنها و خون دادنها را مى نويسيم , ضربت زدنها و خون ريختنها را هم ثبت مى كنيم و همه را به عنوان عمل صالح در نظر مى گيريم .