ألحامدون , شكرگزار حق اند . هر نعمتى را به جا مصرف مى كنند . هم شكر قلبى دارند و هم شكر عملى دارند و هم شكر لسانى . هم جانشان باور كرده است كه اين نعمت ها از ناحيه خداست و هم نعمت را به جا مصرف مى كنند كه شكر عملى است و هم زبانشان به ياد حق و ذكر حق گويا و شكرگزار است .

ألسائحون , اهل سيح اند ( اهل حركت اند ) , شب زنده دارند . سياحتشان در شب زنده دارى است . مى گردند و در نظامات عالم دقت مى كنند و در آيات الهى نظر مى افكنند و از آن ها عبرت مى گيرند .

الراكعون الساجدون , اين ها اهل ركوع اند و اهل سجود . گذشته از آن كه اهل نمازند , ركوعشان براى اين ها لذت و گوارايى دارد , سجودشان براى آن ها لذيذ و گواراست .

رابطه عظمت خدا با تواضع

انسان هر چه پايين تر مى رود مبدأش را بالاتر مى يابد . وقتى در حال ركوع است فقط عظمت خدا را احساس مى كند( . سبحان ربى العظيم و بحمده ) [2] . وقتى خيلى به خاك افتاد خدا را به مقام اعلى بودن مى شناسد( . سبحان ربى الاعلى و بحمده ) انسان هر چه پايين تر برود غرور و خودبينى اش كمتر ميشود , عظمت خدا را بيشتر احساس