( فاليوم لايؤخذ منكم فدية ولا من الذين كفروا ماويكم النار هى موليكم وبئس المصير ) .

اگر كسى به سمت باطل رفت , در حقيقت در تحت ولايت آتش است . آتش مولاى اوست و او ولى النار است . چون او محب معصيت بود و شيطان هم او را به محبت گناه , وادار مى كرد .

اتحاد قرب و ولايت از لحاظ نتيجه

پس از روشن شدن ولايت حق و باطل و راه رسيدن به هر دو و ذكر نتيجه هر كدام , به اين بحث مى رسيم كه همه آياتى كه بيانگر اعمالى است كه انسان را به خدا نزديك مى كند , آنها راههاى اثبات ولايتند . جامع همه اينها در سوره مباركه اعراف آيه 196 , از زبان مبارك رسول الله صلى الله عليه وآله بيان شده است :

( ان وليى الله الذى نزل الكتاب وهو يتولى الصالحين ) .

البته اين ولايت اخص است كه در انسانهاى مؤمن متعارف و متوسط نيست , بلكه در مورد رسول اكرم صلى الله عليه وآله و انبياء الهى است . مى فرمايد : همانا ولى من خداوندى است كه قرآن را فرو فرستاده است . اين تعليق حكم بر وصف مشعر به عليت است . مى فرمايد : ولى من خدائى است كه قرآن را نازل كرده است . معلوم مى شود راه ولاء , راه قرآن است , آنگاه مى فرمايد([ : وهو يتولى