( لم يطلع العقول على تحديد صفته ولم يحجبها عن واجب معرفته) . [1]

يعنى تحديد و اكتناه واجب الوجود مقدور عقل نيست , ولى عقل نسبت به مقدار لازم از شناخت محجوب نيست . بنابراين اكتناه ( پى به كنه ذات حق بردن ) مورد تكليف نيست , چون محال است . زيرا نامتناهى در حيطه محدود قرار نمى گيرد . اما آن مقدارى كه ادراكش لازم است راهش باز است :

( فهوالذى تشهد له أعلام الوجود) . [2]

زيرا نشانه هاى هستى گواه وجود واجب اند .

حق معرفت خداى سبحان

در قرآن كريم خداى سبحان عده اى را مذمت مى كند كه اينها آن طور كه بايد , خدا را نشناخته اند . معلوم مى شود آن گونه كه بايد خدا را شناخت , نه تنها مقدور است , بلكه واقع نيز شده و عده اى آن طور كه بايد , خدا را شناخته اند . (( آن طور كه بايد )) يعنى آن مقدار كه براى يك انسان ميسر است و در نتيجه نسبت به او تكليف دارد . بيش از حد امكان نه مورد قدرت است و نه مورد تكليف .