در يكى از سفرهاى رسول خدا صلى الله عليه وآله سوارانى چند به حضور آن حضرت شرفياب شده , عرض كردند( : السلام عليك يا رسول الله فقال : ماأنتم ؟ فقالوا : نحن مؤمنون يا رسول الله) حضرت از آنها سؤال فرمود , شما در چه پايه اى از ايمان قرار داريد ؟ عرض كردند ما مؤمنيم . البته اصل ايمان آنها روشن بود , چون آن حضرت را به عنوان رسول خدا خطاب كردند . لذا پيامبر گرامى صلى الله عليه وآله درجه كمال آنان را جويا شده , و فرمود( : فما حقيقة ايمانكم ؟) حقيقت ايمان شما چيست ؟( قالوا : الرضا بقضاءالله والتفويض الى الله والتسليم لامرالله) .

آنگاه رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم فرمود( : علماء حكماء كادوا أن يكونوا من الحكمة أنبياء ان كنتم صادقين فلا تبنوا مالا تسكنون ولا تجمعوا مالا تأكلون و اتقوا الله الذى اليه ترجعون) شما دانشمندان فرزانه و حكيمان وارسته اى هستيد كه از فرط حكمت به مرز نبوت نزديك شده ايد . زيرا انبيا به مقام كامل رضا و تسليم راه پيدا مى كنند , اگر به اين مقام راه يافته ايد , آن را با عمل صالح مانند زهد و قناعت و پرهيزكارى حفظ كنيد .

گاهى ممكن است در حالت خاصى همچون مشاهده يك جنازه يا زيارت قبور مؤمنين يا مراسم يك شهيد , حالت انقطاعى به انسان دست بدهد كه احساس سبكى كند , اما حفظ اين حال دشوار است . به عبارت ديگر تحصيل حال در كمال هاى اخلاقى آسان است اما تبديل اين حال به ملكه , بدون رياضت و مجاهده ميسور نيست . لذا