اين بود كلامى چند از اساتيد فن در تعريف اسم و صفت كه نقل آنها را براى مزيد بصيرت در رفع هر گونه ابهامى در معنى اسم كه از اهم امور در مسائل موضوع رساله است , لازم دانسته ايم .

در جمع بين واحد به وحدت شخصى بودن وجود , و در عين حال اين حقيقت و ذات واحده را نسبت و اضافاتى باشد كه چون ذات با هر يك آنها اعتبار شود از آنها تعبير به اسماء الهيه مى گردد , خلاصه وحدت ظاهر و كثرت و تعدد مظاهر كه در واقع شئون و ظهورات و بروزات و تجليات هويت مطلقه يعنى همان وحدت حقه حقيقيه ظاهراند , تدقيق فكر و تلطيف سر لازم است و چنان است كه علامه شيخ بهائى در كشكول [1] نقل كرده است كه :

قال السيد الشريف فى حاشية شرح التجريد : ان قلت ما تقول فى من يرى ان الوجود مع كونه عين الواجب و غير قابل للتجزى و الانقسام قد انبسط على هياكل الموجودات و ظهر فيها فلا يخلوا منه شى ء من الاشياء بل هو حقيقتها و عينها و انما امتازت و تعينت بتقيدات و تعينات و تشخصات اعتبارية و يمثل ذلك بالبحر و ظهوره فى صوره الامواج المتكثره مع انه ليس هناك الا حقيقة البحر , فقط ؟

قلت هذا طور وراء طور العقل لا يتوصل اليه الا بالمجاهدات الكشفية دون المناظرات العقلية و كل مسير لما خلق له .

حديث اشتقاق و بعضى اشارات و لطائف مستفاد از آن

از مطالبى كه در بحث اسم تقديم داشته ايم معنى اشتقاق اسماء از