نام کتاب : رساله نور علي نور در ذکر و ذاکر و مذکور نویسنده : حسن زاده آملي، حسن جلد : 1 صفحه : 156
141 هستى تو گناهى است كه هيچ گناهى قابل مقايسه با آن نيست .
142 شما مانند آنان نباشيد كه خدا را فراموش كردند و خدا نيز نفوس آنها را
از يادشان برد , آنان بحقيقت بدكارانند .
143 دل جائى است مخصوص خداوند . پس در جاى خاص خدا , غير از خدا را جاى
مده .
144 همانا دوام مراقبت كه عبارت از ملاحظه نمودن حقيقه مطلقه است در جمع
تعينات گوناگونش , بنحوى كه شخص ملاحظ , توسط كثره مظاهر , از واحد ظاهر
محجوب نگردد از جمله چيزهائى است كه موجب جلب كمالات مشاراليها است . و
نيز سائر علوم و معارف توسط آن حاصل مى گردد .
145 و از كتاب لب اللباب نقل شده كه در خبر آمده است : همانا اهل بهشت بر
هيچ چيز دنيوى كه از دستشان رفته , همانند ساعتى كه بدون ياد خداوند بر آنان
گذشته , افسوس نمى خوردند .
146 امام صادق عليه السلام فرمود : احاديث ما را آشكارا و درست تلفظ كنيد چرا
كه تحقيقا ما مردمى زبان آوريم . و نيز آن حضرت فرمود : ما مردمى زبان آوريم
هرگاه از ما چيزى را روايت مى كنيد آن را آشكارا و درست تلفظ كنيد .
147 بدرستى كه ارزش كارها بسته به چگونگى نيت هاست . و نيت آدمى از عمل او
بهتر است .
148 همانا مرد غير عرب از امتم ( يا مردى از امتم كه عربى را غلط تلفظ مى كند
) قرآن را به غير عربى ( يا به عربى غلط ) قرائت مى كند آنگاه فرشتگان آن را به
عربى مى فهمند ( در اصول كافى بجاى([ تعرفه([ [( ترفعه]( آمده . بنابراين
معناى قسمت اخير روايت از اين قرار است : آنگاه فرشتگان آنرا به عربى بالا
مى برند ) .
149 در كافى سند به حفص مى رساند و حفص گويد : امام موسى بن جعفر عليهما
السلام به من فرمود : اى حفص هر كس از پيروان ما بميرد و قرآن را خوب ياد
نداشته باشد , در
نام کتاب : رساله نور علي نور در ذکر و ذاکر و مذکور نویسنده : حسن زاده آملي، حسن جلد : 1 صفحه : 156