تثليث تبري جويند. چرخشي اين چنين طنزآميز از حوادث، گويي از علائم نزديك شدن آخر الزمان است.

دكتر نصر اظهار مي دارد كه تفاوت ميان اديان از نظر هيك به مقتضاي عوامل انساني است، ولي او آنها را مقدرات الهي و نتيجه امر خدا مي داند، زيرا انسانها با يكديگر متفاوت هستند. نصر نياز اصلاح دين را قبول مي کند ولي صرفاً به اندازه اي كه براي مردود شمردن احساس مطلقيتي كه انحصارگرايان دارند لازم باشد.

به نظر هيك مفاهيمي همچون قدرت مطلق، علم مطلق و بسياري از صفات ديگر كه به خداوند نسبت داده مي شود، در واقع ساخته فكر بشر هستند كه دقيقاً نمي تواند موجودي را كه او «نامتناهي» يا «غايي في نفسه» مي نامند، توصيف كند.

دكتر نصر در پاسخ اظهار مي دارد شيوه هايي كه خداوند خود را در وحي توصيف مي کند، ساخته و پرداخته بشر نيست و نبايد در هيچ برنامه اصلاحي منظور گردد. به نظر او تحول در دين بايد طبيعي و يا تدريجي رخ دهد و بي درنگ اضافه مي کند كه هيچ تحولي در شريعت غير قابل تغيير اسلام و يا يهوديت نمي تواند امكان داشته باشد.

نصر بين جنبه هايي از دين كه در آن تحولِ تدريجي، قابل قبول و امكان پذير است و جنبه هايي كه غير قابل تغيير هستند، تفاوت قائل شده است. اين نكته هيك را بر آن داشته كه از چگونگي تشخيص اين دو جنبه پرسش كند. آنچه در اصل نظر هيك را به خود معطوف مي کند، دعاوي مسيحيت درباره الوهيت حضرت مسيح(ع) است. آيا الوهيت را بايد عنصري ذاتي در مسيحيت قلمداد كرد يا تحريفي است كه بايد اصلاح گردد؟

دكتر نصر هيچ ملاكي براي جنبه هاي غير قابل تغيير و جنبه هاي قابل