فراخوانى به بازگشايى باب اجتهاد :

در دوره هفتم اجتهاد ( در اواسط نيمه قرن ششم ) دانشمند بزرگ ابوالفتح شهرستانى ( م 548 ه ) براى باز كردن باب اجتهاد قيام كرد و سد آن را به گونه شديد مورد اعتراض قرار داد و در اواخر قرن هشتم علامه ابواسحاق شاطبى ( م 790 ) و جلال الدين سيوطى در اوايل قرن دهم ( م 911 ) نيز از شهرستانى پيروى كرده و سد باب اجتهاد را مورد نكوهش قرار داده اند .

علامه سيوطى رساله اى در اين زمينه به نام الرد على من اخلد الى الارض و جهل ان الاجتهاد فى كل عصر فرض تأليف كرد و در مقدمه اين رساله نوشت كه : بر مردم جهل و نادانى غالب شد و محبت به عناد آنها را كر و كور نمود . آنان , ادعاى اجتهاد را بزرگ به حساب آوردند و آن را بين بندگان خدا منكر محسوب داشتند , اين نادانان نفهميدند كه اجتهاد در هر عصر و زمانى يكى از واجبات كفايى بحساب آمده , و در هر زمانى بر اهل هر منطقه اى واجب است كه دسته اى براى اين جهت قيام نمايند .

ابوطيب صديق حسن خان در كتاب حصول المأمول من علم الاصول ( ص 186 ) در مقام انكار از منحصر شدن مذاهب در چهار مذهب معروف و لازم بودن فتح باب اجتهاد در اين زمينه گفته است : (( هر كس فضل خدا را منحصر بر بعضى از مخلوقات او بداند و