علامه مجلسى همه توقيعات را در آخر جلد سيزدهم كتاب ارزشمندش بحارالانوار گردآورى نموده است .

اسامى نايبان خاص امام زمان :

اسامى نايبان خاص امام زمان عبارتند از :

ابوعمر عثمان بن سعيد ( م ) پس از او فرزندش محمد بن عثمان بن سعيد ( م 304 ) , بعد از او ابوالقاسم بن روح نوبختى ( م 326 ) و پس از او ابوالحسن على بن محمد سمرى ( م 329 ) .

در سال 329 با وفات محمد سمرى , غيبت كبراى امام زمان شروع شد كه تا كنون ادامه دارد . در اين دوره , شيعيان به نايبان عام او يعنى فقيهان در طول زمان تا اين عصر مراجعه مى كنند و پاسخ مورد نياز را از آنها دريافت مى دارند .

نياز بيشتر شيعه به اجتهاد در زمان غيبت كبرى :

در اين زمان , نياز شيعه در امر استنباط احكام حوادث واقعه رو به ازدياد گذاشت , زيرا نه دسترسى به امام داشته اند و نه به نايبان آنها و هر چه از زمان آنان دورتر شدند و تنوع پديده ها و رويدادها و مسائل نوين بيشتر مى شد , نياز آنان به اجتهاد بيشتر احساس مى گشت و طبيعتا دامنه اعمال آن براى شناخت احكام رويدادها گسترده تر مى شد .

البته اجتهاد در اوايل غيبت كبراى امام زمان , به دشوارى اجتهاد در زمانهاى بعد نبود , زيرا به دليل نزديكى فقيهان و عالمان به زمان امامان و دسترسى به اصول اربعمأة ( اصول چهارگانه ) يا به بخشى از آنها اجتهاد به آن اندازه كه در زمانهاى بعد به ابزار علمى نياز پيدا كرد , نيازمند نبوده است , زيرا در جهت شناخت عناصر استنباط و معانى لغوى الفاظ و شرعى آنها معمولا با مشكلات مهمى مواجه نمى شدند . ولى با گذشت زمان از غيبت كبرى , اجتهاد براى اهل اجتهاد مشكل تر شد كه عللى براى آن مى توان ذكر كرد , از آن جمله :

1 ـ پيدايش مسائل مستحدث در ابعاد زندگى مادى و معنوى .

2 ـ در دسترس نبودن اصول چهارگانه .