آلوسى در تحفه ( ص 8 ) از او نقل كرده كه گفت : (( اگر آن دو سال ( تلمذ نزد امام صادق ) نبود هر آينه نعمان هلاك مى گشت (( .

در كتاب عمدة التحقيق و التلفيق آمده است : (( ( امام ) جعفر صادق دنيا را از علم و فقه خويش پر كرد و گفته مى شود كه ابوحنيفه و سفيان ثورى در نزد او تلمذ كرده اند و اين تو را كفايت مى كند . ))

در تاريخ العلويين ( ص 140 ) نقل شده است : (( شخصى مال خود را براى امام وقت وقف نموده بود , از ابوحنيفه پرسيد مستحق آن كيست ؟ او در پاسخ گفت : جعفر الصادق , زيرا او امام بر حق است . ((

در قصة التقريب نقل شده است : (( ابوحنيفه چهل مسأله را در مجلس منصور خليفه عباسى براى امام صادق مطرح كرد , امام هم مطابق آراى عالمان عراق ( مدرسه كوفه ) و هم مطابق آراى عالمان حجاز ( مدرسه مدينه ) و نيز مطابق نظريات خودش به همه آنها پاسخ گفت , ابوحنيفه رو به خليفه كرد و گفت : براى ما روايت شده است كه داناترين مردم آن كسى است كه نادانتر به اختلاف آراى مردم باشد )) .

ابوحنيفه و مالك بن انس اصبحى , از امام صادق ( ع ) و امام محمد باقر ( ع ) روايت نموده اند .

مالك نيز در مواضع گوناگون به اعلميت امام صادق ( عليه السلام ) اعتراف داشت .

ابونعيم اصفهانى در حلية الاولياء مى گويد : (( امام مالك از امام صادق استفاده كرده است )) و نيز درباره او گفته است : (( هيچ چشمى نديده و هيچ گوشى نشنيده و بر قلب هيچ انسانى خطور نكرده كه از جعفر بن محمد از حيث علم و عبادت و پرهيزگارى برتر باشد . ((

ابن حجر در كتاب الصواعق المحرقة مى گويد : (( مردم از امام صادق علومى را نقل كرده اند كه سواران آنها را به اطراف پراكنده كردند و آوازه اش در بلاد منتشر شده است . ((

امامان شيعه در زمان تابعان تابعين

در اين زمان امام هفتم موسى الكاظم ( عليه السلام ) ( ش 183 ) بود . مناقب و كرامات او را قرمانى در كتاب اخبارالدول و نيز غير او ذكر نموده اند و مسند الامام الكاظم