ديگران از صحابه اعتبارى براى آن قائل نبوده اند ولى در دوره تابعان , تابعين ابوحنيفه به آن گرويده و مطابق آن پاسخگوى مسائل تازه مى شدند , و سپس پيروان او آن را توسعه بخشيده اند .

8 ـ مفتيان معروف در اين دوره

بجاست برخى از معروفين در فتوى را در اينجا ياد نماييم .

معروفين در فتوا عبارت بوده اند از : معاذبن جبل ( م 17 يا 18 ) و عبدالله بن عباس ( م 68 ) و عمار بن ياسر ( ش 36 ) و ابوبكر ( م 13 ه ) و ابودرداء ( م 31 يا 32 ) و ابورافع ( م 35 ) و ابوسعيد خدرى ( م 73 ) و ابى بن كعب ( م 22 يا 30 ) و ابوايوب انصارى ( م 52 ) و حذيفه بن يمانى و جابر بن عبدالله انصارى ( م 78 يا 74 ) و زيد بن ثابت ( م 56 ) و سلمان فارسى ( م 36 ) و عبدالله بن مسعود ( م 32 ) و عمر بن خطاب ( م 23 ه ) و عثمان بن عفان ( م 35 ) و عبدالله بن عمر ( م 73 ) و عبدالله بن عاص ( م 65 ) . ابن حزم اندلسى در كتاب الاحكام لاصول الاحكام ( ج 5 , ص 92 ) مى گويد آنانى كه از اصحاب و ياران رسول خدا زياد فتوا صادر نموده اند عبارتند از : عمرو عبدالله بن عمر و على و عايشه و ابن مسعود و ابن عباس و زيد بن ثابت .

كاتبان معروف در اين دوره

عثمان بن عفان را ابوبكر و زيد بن ثابت را عمر بن خطاب و مروان بن حكم را عثمان بن عفان به عنوان كاتب و منشى برگزيده بودند و عبدالله بن ابى رافع مولى رسول الله را امام على كه مرجع عام در تقوا بوده است به اين عنوان انتخاب كرده بود .

9 ـ مرجع عام بودن امام على در زمان صحابه

بعد از رحلت رسول خدا در زمان صحابه , مرجع عام , امام على ( عليه السلام ) ( ش 41 ) بوده است .

از ابن عباس در طبقات الكبرى ابن سعد ( ج 2 , ص 332 چاپ بيروت ) نقل شده كه