اينكار , در حقيقت همان هدف نهائى آنان يعنى نابود ساختن دين بود با اين تفاوت كه اولا احساسات دينى افراد را ارضاء مى ساخت و مانع شوريدن آنان بر استعمارگران مى شد , و ثانيا ظواهر دينى و تشريفات ميان تهى و پرسرو صداى دين , مى توانست جلو نفوذ سياستهاى ديگرى را كه بطور علنى نابودى مذهب را سرلوحه برنامه خويش قرار داده بودند , بگيرد و خلاصه حربه اى در دست استعمارگران باشد , و بعبارت ديگر , با اين نقشه , دين را كه دشمن سرسخت آنان بود , حامى و مدافع خويش و سپرى در برابر هجوم رقيبان خود ساختند

اين تدبير ماهرانه , بمرحله ى عمل در آمد , روز بروز بر جلوه تشريفات دينى افزوده شد , مساجد و محافل وابسته بدين , پررونق تر گشت , مردم به اقامه شعائر و ظواهر دلبسته تر شدند , ولى به موازات اين اقبال عمومى , روح و حقيقت احكام دينى از ميان آنان رخت بربست , اصول اسلامى فراموش شد و آتشفشان دين كه انفجارش جهانى را تكان مى داد , به سردى و خاموشى گراييد