ترديد نيست كه استعمال الفاظ در موارد لغو و بيجا خلاف فصاحت بوده و مردود است . يعنى اصل اين است كه الفاظ به اصطلاح بر معانى عرفيه محمول مى شود و اعم از اينكه بصورت حقيقى يا مجازى مورد استفاده قرار گيرد بايد به نحوى استعمال شود كه با عرف متداول مخالف نباشد و كلام لغو به حساب نيايد . مى خواهيم ببينيم آيا استعمال كننده در بكار بردن كلمات و الفاظ آزاد است يا تابع اصول و قواعد و مقررات است ؟

شكى وجود ندارد كه استعمال مجازى الفاظ نيز مانند كاربردهاى حقيقى تابع اصول و قواعدى است . زيرا در غير اين صورت ممكن است لفظى بيجا و لغو استعمال شود كه به علت مخالفت با اصل فصاحت و بلاغت نمى تواند مورد قبول باشد .

گروهى عقيده دارند كه استعمال كنندگان الفاظ فقط حق دارند به شكل پيش بينى شده و مقرر , الفاظ را در معانى مجازيه استعمال كنند . نتيجه اين مى شود كه در هر مورد به كتاب لغت