شيخ: فلاسفه چون در استدلالات خود قائل به علت و معلول هستند و ممكن الوجود را جدا از واجب الوجود مى دانند و يك حقيقت را دو، تصّور مى كنند و نمى دانند كه نور وجود ممكنات همان نور وجود خداست در نتيجه وحدت حقيقى كه حق است را ادراك نكرده و از مشاهده حق محروم گشته اند.

تشبيه ‌ در لغت به معنى مشابهت، شبيه كردن و در اصطلاح خداوند را به اجسام تشبيه كردن است. پيروان اين مشى را مشبّهه مى گويند.

تنزيه ‌ در لغت به معنى پاكيزه گردانيدن و در اصطلاح نفى هرگونه تشابه و تجانس بين خالق و مخلوق است.[1]

شيخ: آنان كه به مشابهت خدا با موجودات عالم اعتقاد دارند نابينا هستند و آنان كه هيچگونه مشابهتى بين خدا و مخلوق قائل نيستند يك چشم دارند زيرا توحيد جمع بين تشبيه و تنزيه است يعنى خدا داراى صفات سلبى است و در عين موصوف بودن به اين صفت مى توان او را در همه موجودات عالم مشاهده كرد.

تناسخ ‌ در لغت به معنى نسخه بردارى و در اصطلاح به معنى انتقال روح پس از مرگ از عنصرى به عنصر ديگرى و يا از بدنى به بدن ديگر.

شيخ محمود شبسترى تناسخ را به دليل رابطه اى كه با عقل دارد كفر و باطل مى شمارد و آن را ناشى از تنگ چشمى مى داند.