محقّق ‌ عارف واصل است كه حقيقت اشياء بر او آشكار و كشف گرديده است.

وحدت ‌ يگانگى حق

شهود ‌ رؤيت حقّ، ديدار حقّ

نَظْره ‌ يك بار نگريستن، «در عربى هر فعلى كه بر وزن فَعْلَه باشد به معنى يك بار  مى آيد»[2]

عارف كاملى كه از كثرت عبور كرده و به وحدت رسيده باشد يا به عبارتى از مظاهر صورى و مادى گذشته و به مقام توحيد دست يافته باشد در تمام موجودات هستى، حق را مشاهده مى كند و در ديدن اشياء اولين نگاهش بر نور وجود خداوند هستى بخش مى باشد زيرا حق را حقيقت اشياء مى داند.

معرفت ‌ شناخت، آگاهى

دل ‌ مظهر و مقام حق است و انسانيت انسان هم به واسطه دل است.

اين بيت اشاره دارد به اينكه عارف داراى دلى است كه نور حق در آن تابيده و