«شراب» به زبان ارباب معرفت زجاجه و قطعه اى از آبگينه است كه صورت ظاهرى امور حسّى است كه حقّ در عالم مثال براى سالكى كه هنوز به مرتبه شهود جمال مطلق نرسيده است به آن صورت ظاهر مى گردد.

و «شمع» بر اساس آيه ﴿الله نور السّموات و الارض مثل نوره كمشكوة فيها مصباح المصباح فى زجاجة الزجاجة كانّها كوكب درّى﴾[1] نور تجلّى حقّ است كه مانند نور چراغى است كه در ميان شيشه اى درخشان گذاشته شده باشد و «شاهد» درخشش و روشنايى نور تجلّى ارواح پاك است.

شرر ‌ پاره اى از آتش كه به هوا جهد، جرقه(ف-م)

از شاهد كه فروغ و روشنايى نور تجلّى حق است در دل حضرت موسى(عليه السلام) شراره آتش افتاد و شراب حضرت موسى(عليه السلام) آتش شد از مشاهده آن آتش ذوق و شوق و بيخودى در حضرت موسى(عليه السلام) پيدا شد و بر اساس آيه ﴿و نودى من شاطىء الواد الايمن فى البقعة المباركة من الشجرة ان يا موسى انّى انا الله ربّ العالمين﴾[2] و به واسطه نور تجلّى حقّ بر او از درخت وادى ايمن پيدا شد.

اسرا ‌ اشاره به شب معراج حضرت محمد(صلى الله عليه وآله) است كه در آيه يك سوره بنى اسرائيل آمده است.

آيات كبرى ‌ برگرفته از «لقد راى من آيات ربّه الكبرى» است و اشاره به تجلّيات اسماء و صفات الهى است، آيات و نشانه هاى بزرگ.