انسان نسخه منتخب عالم هستى است بنا بر اين تمام حالاتى كه براى موجودات و ممكنات عالم در روز قيامت كبرى ﴿يوم تبلى السرائر﴾[1] اتفاق مى افتد.

براى او در هنگام مرگ كه زمان جدا شدن روح از بدن مى باشد تمام آن حالات به حكم «من مات فقد قامت قيامته»[2] كه قيامت صغرى است ظاهر و آشكار مى گردد.

در بيان مطابقت اجزاء انسان با اجزاء عالم

همان طور كه در بيت 656 گفته شد انسان چون منتخب كتاب عالم هستى است تن او مانند زمين و سر او مانند آسمان است و حواس انسان كه وسيله تشخيص و درك اوست، در آفاق به مانند ستارگان مى باشد ﴿بالنجم هم يهتدون﴾[3] روح و جان آدمى مانند آفتاب است. يعنى همان طور كه آفتاب جهان را روشن و زنده مى كند، روح و جان وجود آدمى را حيات و كمال مى بخشد.

استخوانهاى بدن آدمى در سختى همچون كوه است و موى بدن آدمى مانند نبات و گياه و دست و پاى انسان كه در دو طرف بدن قرار دارد مانند درخت مى باشد.