بر روى آب قرار مى گيرند.انتخاب ماه نيسان بى مناسبت نمى باشد زيرا در اين ماه و به طور كلّى در فصل بهار همان طور كه هنگام رويش زمين است، سالك نيز از عالم خاكى و مادّه به عالم ملكوت سير مى كند و به معانى پوشيده و پنهان و حقايق الهى دست مى يابد.

افراز ‌ بالا، در اينجا كنايه از آشكار شدن و وجود يافتن است.

در ماه نيسان صدف از قعر دريا بالا مى آيد و بر روى آب، با دهن باز منتظر باريدن باران مى نشيند تا قطره اى در دهانش افتد. در همين راستا سالك نيز در درياى هستى غوطهور شده، سعى در بدست آوردن گوهر معانى و درك حقايق مى نمايد.

بخار ‌ كنايه از فيض الهى است.

تابش نور خورشيد بر دريا باعث ايجاد بخار گشته كه به آسمان مى رود و در آنجا به فرمان خداوند تبديل به باران مى شود و در دهان صدف ريخته تبديل به مرواريد مى گردد. سالك نيز با ارشاد و راهنمايى پير كامل سير و سلوك مى كند تا نور حقّ در دل او بتابد و به حق واصل شود.

از باران رحمت خداوندى قطراتى چند در دهان صدف ريخته مى شود و دهان او سخت محكم بسته مى گردد گويى كه با صد بند بسته اند.سالك نيز به واسطه فضل و بخشش خداوندى، مشمول فيض او گشته و به طريق سير و سلوك به گوشه اى از بحر معانى پى مى برد.