9 ـ در بيان قرب و بعد از حق

حديث ‌ خبر، سخن[1]

قرب ‌ ب118

بعُد ‌ دورى، جدايى (ف - م)

چون ممكن الوجود به وصال واجب الوجود نمى رسد و ممكن الوجود، واجب الوجود نمى شود، بنابراين وصال ممكن و واجب به يكديگر چه مى باشد و نوع و كيفيّت آن چيست؟ و اينكه مى گويند سالكى به قرب حقّ رسيده و ديگرى از خدا دور مانده است و فيض خدا براى سالك بيشتر و براى يكى ديگر كمتر است به چه معنى است و اين تفاوت چگونه پيدا مى شود؟

شيخ محمود شبسترى: از من حكايت واقعى قُرب و بُعد آنچنان كه هست بى كم و زياد بشنو. زيرا تو به حكم ﴿نحن اقرب اليه من حبل الوريد﴾[2] چون بسيار به حقّ نزديك هستى از خود دور افتاده اى و نمى دانى كه حقّ در وجود تو ظاهر شده و هستى تو وابسته به حقّ است.

هستى ‌ وجود مطلق