قاعده در پايان ولايت و نسبت اولياء با خاتم(صلى الله عليه وآله)

نبوّت ‌ پيامبرى، به معنى انباء و اخبار همراه با تبليغ مى باشد.

خاتم ‌ در اين بيت منظور حضرت محمد(صلى الله عليه وآله)است كه آخرين پيغمبر اسلام و پايان بخش نبوّت است.

حقيقت پيامبرى و نبوّت از حضرت آدم(عليه السلام)شروع شده و نقطه اول دايره نبوّت، وجود آن حضرت است و سرانجام با وجود حضرت محمد(صلى الله عليه وآله)كه آخرين پيامبر اسلام است تكامل مى يابد و به كمال مى رسد.

ولايت ‌ سرپرستى، شامل نبىّ و ولىّ مى شود. نبوّت بيان احكام دين است و ولايت اظهار اسرار و حقايق است.

بعد از پايان پيامبرى و نبوّت انبياء، نوبت ولايت اولياء است.

بنا بر اين چون نبوّت انبياء خاتمه يافت، ولايت باقى ماند و به صورت سير و سفر در اولياء حق ظاهر شد و چون ولايت در انبياء به صورت بيان احكام ظاهر شده بود اكنون همچون نقطه، دور و حركتى ديگر كرده و در مظاهر اولياء به بيان اسرار و حقايق الهى مى پردازد.