دعوت بار ديگر تكرار شد. پس از غذا، رسول خدا (صلى الله عليه وآله) چنين فرمود: اى فرزندان عبدالمطلب، به خدا سوگند در ميان عرب كسى را نمى‌شناسم كه ارمغانى بهتر و برتر از ارمغان من براى شما آورده باشد. من براى شما خير دنيا و سعادت آخرت را آورده‌ام خداوند به من فرمان داده شما را به سوى او بخوانم، از سر انجام كفر بترسانم و به فوايد و آثار ايمان به خداى يگانه مژده دهم; كدام يك از شما مرا در اين امر يارى مى‌كند؟ هر كس آن را بپذيرد، برادر، وصى و جانشين من خواهد بود.

‌ جز على (عليه السلام) هيچ كس پاسخ مثبت نداد. حضرت (صلى الله عليه وآله) سخن خود را تكرار كرد و اين بار نيز تنها على (عليه السلام) لبيك گفت. پيامبر مهربان براى سومين بار دعوتش را بازگو كرد و باز على (عليه السلام) گفت: من به خداى يگانه و پيامبرى شما ايمان آورده‌ام و ياورت خواهم بود. محمد (صلى الله عليه وآله) به على (عليه السلام) اشاره كرد و فرمود: اين; برادر، وصى و جانشين من در ميان شماست...‌. [1]

دعوت عمومى و آغاز توطئه‌ها

محمد (صلى الله عليه وآله) در سومين مرحله از مأموريت خود در دعوت اجتماعى گامى بلند برداشت و پس از آن‌كه فرشته وحى فرمان هدايت عمومى ‌ فاصدع بما تؤمر ‌ [2] را به وى ابلاغ كرد، طنين ‌يا صباحاه‌ [3] او در كوه صفا پيچيد.

‌ مردمان بسيار از قبايل مختلف به سويش شتافتند و چشم به او دوختند. با جذبه‌اى

حيرت‌انگيز گفت: اى مردم! هرگاه به شما خبر دهم كه دشمنان مى‌خواهند بامداد يا شبانگاه ناگهان بر شما بتازند، آيا باور مى‌كنيد و راستگويم مى‌شماريد؟ همگى گفتند: ما در سراسر زندگى‌ات از تو دروغ نشنيده‌ايم. پيامبر (صلى الله عليه وآله) فرمود: شما را از عذاب الهى بيم مى‌دهم و به بندگى خداى يگانه فرا مى‌خوانم. [4] ابولهب، با توهين به پيامبر (صلى الله عليه وآله) گفتارش را دروغ خواند. در اين هنگام، فرشته وحى، با فرود آوردن سوره حسد و سرزنش ابولهب جبهه حق را يارى رساند.