عضوگيرى و تربيت هسته‌هاى اصلى تبليغ زمينه اعلام آشكار منطق نيرومندش را فراهم آورد.

‌ در اين دوره سه ساله، محمد (صلى الله عليه وآله) با چهره‌اى آرام و قلبى مهربان همراه على (عليه السلام) و خديجه (عليها السلام) كه اساس سازمان اجتماعى و ملت او را شكل مى‌دادند، در مراكز پرجمعيت مكه مانند مسجدالحرام و منا به نيايش خداى واحد مى‌پرداخت. او نماز را كه مجموعه‌اى از معارف معنوى براى ارتباط با معبود است، در برابر چشم مخالفان به جماعت برپا مى‌داشت و بدين طريق، در عمل با آيين چندگانه پرستى مبارزه مى‌كرد.

‌ عبدالله بن‌مسعود، صحابى دانشمند، چنين نقل مى‌كند: همراه عموهايم و چند تن ديگر براى خريد كالا به مكه رفتيم، مى‌خواستيم عطر بخريم. از فروشنده‌اش پرسيديم، عباس‌بن‌عبدالمطلب را نشان دادند. كنار چاه زمزم، با عباس در گفتوگو بوديم كه مردى با چهره سپيد و گلگون و چون ماه درخشان از در ‌صفا‌ وارد مسجدالحرام شد. نوجوانى زيبا همراهش بود و در پى او، بانويى آهسته و با وقار گام برمى‌داشت. آن‌ها، وقتى نزديك كعبه رسيدند، حجرالاسود را احترام كردند. پس هفت بار پيرامون خانه كعبه گرديدند; آن گاه در برابر ركن به نماز ايستادند و... از عباس پرسيدم: اين چيست؟ آيا آيين نوين در قريش پديد آمده؟ گفت: آرى، آن مرد برادرزاده‌ام محمد (صلى الله عليه وآله) و آن زن خديجه، دختر خويلد، همسر او است; و آن نوجوان على پسر ابوطالب است; اينان خدا را چنين عبادت مى‌كنند. اكنون در روى زمين جز اين سه تن كسى يافت نمى‌شود كه خدا را اين‌گونه عبادت كند.

‌ ‌عفيف‌، يكى ديگر از بازرگانان آن زمان كه بعدها اسلام آورد، نيز چنين جريانى نقل كرده است. [1]

دعوت آشكار

تبليغ عملى رسول‌اكرم (صلى الله عليه وآله) و افزايش گروندگان او زمينه دعوت عمومى و علنى را فراهم آورد. [2] بيش از 40 تن از نزديكان و فرزندزادگان عبدالمطلب به مهمانى دعوت شدند و على (عليه السلام) به دستور رسول (صلى الله عليه وآله) سفره‌اى گسترد. پس از غذا، ‌ابولهب‌ كه بهره‌گيرى ميهمانان بسيار از غذايى اندك وى را در شگفتى فرو برده بود، ناسپاسى كرد و محفل را برهم زد.